Stortinden, Ringvassøya

Margrethe had ons uitgenodigd om de Stortinden te beklimmen op Ringvassøya. Alweer zo'n berg waar we dagelijks uitzicht op hebben. Behalve Erik, ik en drie poolhonden, bestond het gezelschap uit allemaal fanatieke veertigers: vijf noren en een duitse. Het eerste, meest steile stuk, ging in een moordend tempo omhoog, onvergelijkbaar met hoe wij dat normaal gesproken doen. Maar wel lekker... Na het eerste stuk kreeg ik één van de poolhonden, dat was relaxed! Wat een sterke beesten zijn dat. Je hebt ze vast aan een gordel om je middel, en ze trekken je zo ongeveer naar boven. Summit, mijn hondje, was nog maar 1 jaar oud, maar al beresterk. Wat een geweldig beest, ik wil hem vaker uitlaten. Erik liep het laatste stukje met de hond naar boven, maar helaas vlogen ze zo snel naar de top, dat het me niet gelukt is om daar foto's van te maken...

uitzicht richting Tromsø

Malangen

Gisteren hadden we het plan om een imposante berg op Malangen te beklimmen. We staken met de pont over vanaf Kvaløya en aangekomen bij de berg, lag de top in een dikke wolk, die niet leek te willen verdwijnen. Zonde! We konden niet zomaar terug in verband met de pont-tijden, dus we reden een stukje verder. Van de papieren topografische kaart af... En een aantal kilometer verder zagen we vanuit het autoraam een prachtige serie toppen naast elkaar die we wel wilden beklimmen. Mooi overhangend aan de voorkant, maar volgens de GPS konden we één van de toppen prima bereiken via de achterkant. Ter plekke stippelde Erik een route uit en daar gingen we. Uiteindelijk zijn we nog bijna een kilometer de lucht in gegaan, met prachtige uitzichten als beloning.

Kjølen

Gisteren hebben we weer zo'n heuvel bedwongen waar we dagelijks uitzicht op hebben. Daarna zijn ze altijd nóg mooier.
In een hemdje door de sneeuw, niet gek...

Hamsun

Laten we ook wat Noorse cultuur aan deze blog toevoegen. In verband met de uitreiking van de jaarlijkse noord-noorse architectuurprijs en de jaarvergadering van de architectuur-vereniging (waar Erik het afgelopen jaar in het bestuur heeft gezeten) waren we vrijdagavond bij een lezing over het Hamsun-senter, dat in augustus geopend zal worden.

Knut Hamsun (1859-1952) is één van de meest bekende Noorse schrijvers en won in 1920 de Nobelprijs voor de literatuur. Zijn boeken spelen zich af in Noord Noorwegen, grotendeels rond het einde van de 19e eeuw, toen deze regio nog véél onbevolkter en desolater was dan nu, en waar alleen boeren en vissers konden overleven.

Om een gevoel te krijgen voor Noord Noorwegen zou je een boek, of het liefst een paar boeken van Hamsun gelezen moeten hebben (en dat ga ik snel doen!). Bij ons staan er een aantal in de kast; Erik heeft ze namelijk wél gelezen.

In ieder geval was die Hamsun een controversieel man. Nadat hij al bekend was geworden als groot schrijver en de Nobelprijs had gewonnen, kwam men er tijdens de tweede wereldoorlog achter dat hij collaboreerde met de Nazi's. Om een lang verhaal kort te maken is er een grote discussie geweest na de tweede wereldoorlog over zijn 'psychische tekortkomingen', zodat hij - en zijn werk - geëerd konden blijven.

Dat hij nog steeds een belangrijke rol speelt in Noorwegen valt op te merken aan de aandacht die besteed wordt aan Hamsuns 150e geboortejaar. Wij zijn begin dit jaar naar een prachtig toneelstuk geweest dat gebaseerd is op zijn boek Pan. Maar er is veel meer aandacht voor die man. Op 4 augustus dit jaar wordt er een Hamsunsenter geopend in zijn geboorteplaatsje Hamarøy (naast de Lofoten op het vasteland). Dit wordt een flink museum in een gemeente met minder dan 2000 inwoners.

De eerste ideeen voor een Hamsunsenter waren er 14 jaar geleden al, en toen heeft Steven Holl, een nu wereldberoemde architect, een ontwerp gemaakt voor het centrum. Vrijdagavond was er een Noorse architect in Tromsø die 14 jaar geleden voor Steven Holl werkte in de VS, en daarna terug is gekeerd naar Noorwegen en een grote rol bleef spelen het proces rond dit Hamsunsenter. Het ontwerp voor het museum is in die 14 jaar zo goed als onveranderd gebleven en het gebouw zal er zo uit komen te zien:

te gek toch?!

Hoewel ik al het een en ander gehoord had over dit museum, vond ik de avond indrukwekkend. Deze architect vertelde prachtig over hoe het gebouw een verhaal vertelt over - in dit geval - een auteur, zijn thema's en boeken, en de omgeving waarin hij ze geschreven heeft. Ik ben heel benieuwd hoe dit in het echt zal zijn en geloof dat we dit jaar nog wel een keer in Hamarøy komen.

Zomer

Eindelijk weer een blogupdate vanuit het hoge Noorden. Het is zomer aan het worden. Dat betekent dat we alweer vanaf eind april de slaapkamerramen met vuilniszakken bekleed hebben omdat het sindsdien niet meer donker is geweest, maar moe worden we nog steeds niet. En dat is best oké. Ons balkon ligt vanaf een uur of drie 's middags tot een uur of twee in de nacht in de zon, echt lekker!

Het lijkt wel alsof we het altijd alleen maar kunnen hebben over de karakteristieke Noord noorse seizoenen, maar uiteindelijk is dat ook wat het leven hier zo speciaal maakt. En het went niet, dat is het mooie. Zo lang we hier nog zitten, blijven we dit met veel verwondering en plezier ervaren.

Hoewel er nog plekken in de buurt zijn waar je prima kunt skieën (met een beetje ervaring), zijn eindelijk de bergen tot een meter of 700 weer sneeuwvrij, zoals de Nordtinden op Kvaløya waar we dit weekend zijn geweest. Een mooie berg met een geweldig uitzicht over de Noorse Zee. Bert en Leni hebben hem zelf al ervaren, en we zullen hem zeker aan Sjef en Kitty laten zien in juli, en Erik en Deb in augustus.