Feiten

Zondag 26 oktober, het is 15.15. De zon is onder :)

Lyngen

Afgelopen weekend was het weer tijd voor chill-paradijs Lyngen. In Svensby staat ons inmiddels favoriete huisje voor weekendjes weg. Een uurtje rijden en 20 minuten varen van Tromsø. We zijn er nu van overtuigd: het is daar altijd mooi. Zelfs als het grijs is en regent. Ook in de sneeuw, en in de zomer. En met een baby in het gezelschap. We waren met Viktoria en Dennis op pad, die 7 weken geleden een superbaby gekregen hebben. Fantastisch gezelschap en ze heeft ons geen minuut uit de slaap gehouden.

Zaterdagochtend stond Dennis om 9 uur klaar om ons naar de overkant van Lyngen te brengen. Lyngen is een schiereiland: Svensby ligt aan de westkant, en vanaf een oostelijk punt kun je bijna 20 kilometer tussen de bergen door terug lopen naar Svensby. Geen makkelijk tochtje qua terrein, maar er moest een record van 9 uur verbroken worden voordat het donker was. (Mijn ouders hebben deze tocht in de zomer gelopen, en hebben er een lange nachttocht van gemaakt). In het begin van de tocht was het droog, en liepen we over mooie oranje vlaktes.


Na twee uur lopen, begon het te miezeren. Maar zoals gezegd, deze omgeving is zelfs in de regen prachtig.


Tussendoor kwam er een groepje rendieren voorbij hobbelen, en zagen we een spierwit konijn dat hard voor ons weg rende. We liepen door ruig terrein, dat gedurende de tocht alleen maar ruiger werd. Ruim twee uur lang liepen we over niets anders dan stenen.


Na een paar uur lopen kwam er een gletsjer in zicht. Dichterbij zagen we een waterval, die langs een loodrechte wand onder de gletsjer omlaag stortte. Deze kwam uit in een ontzettend blauw meer, temidden van alle bruine en grijze kleuren in het woeste terrein.


De laatste paar uur waren heftig, met massa's stenen, afgewisseld door stroompjes die overgestoken moesten worden. En dat gevolgd door een lang stuk moerassig terrein, in een aanhoudende regen, voordat we op het pad kwamen dat naar ons huisje leidde.


Moe maar voldaan hebben we in 8 uur Lyngen overgestoken, van oost naar west. En dat voelde natuurlijk supervet. Geen mens gezien onderweg.
Precies voor het donker waren we thuis, waar de kachel brandde, het eten op tafel stond en de sauna opgewarmd was. Er bestaat geen betere manier om terug te komen van zo'n tocht.

Na lang uitslapen en een goed ontbijt besloten we met z'n 5en op pad te gaan. Het was zonnig en een graad of 5. We kwamen uit bij de zee, waar Viktoria en ik nog kort gezwommen hebben (zeker een halve minuut). Enorm verfrissend, en goed om de sauna vervolgens extra te waarderen. Daarna was het veel te snel zondagavond en tijd om terug te rijden naar Tromsø. Wel weer met een te gek weekend achter de rug.

Tromsø 2018

Tromsø was in de race om in 2018 z'n plek op de wereldkaart te veroveren, met de plannen voor de Olympische Winterspelen. Nogal grootse plannen voor dit stadje met 70.000 inwoners, maar het was het gesprekonderwerp sinds Erik en ik hier een jaar geleden begonnen te werken. Er lagen behoorlijk wat ideeen op tafel van een speciaal aangestelde commissie in de gemeente, en verschillende architecten-bureaus.
Deze week heeft "het Zuiden" duidelijk gemaakt dat de droom voorgoed voorbij is. Althans, voor 2018. Budget-issues, natuurlijk. De Noord-Zuid discussies zijn daarmee weer opgelaaid. Jammer voor degenen die heel graag de Winterspelen hier wilden hebben. Maar als je het mij vraagt, is het prima. Tromsø heeft zijn charme al.


(uitzicht op Tromsø: een foto van Ynge Olsen Sæbbe)

Polar Zoo

Hou je vast! We zijn vandaag naar de dierentuin geweest.
Het was natuurlijk een excuus om een flink stuk rond te tuffen. De Polar Zoo ligt 2,5 uur rijden zuidelijk van Tromsø. We reden langs een fjord waarop al een laagje ijs lag. De thermometer gaf op zijn koudst -4 aan, rond een uur of 11.
De Polar Zoo is natuurlijk niet zomaar een dierentuin, maar een park met alleen dieren die hier in (Noord) Scandinavië voorkomen, met bijvoorbeeld lynxen, wolven, veelvraten, elanden en bruine beren.

Om daadwerkelijk iets te zien te krijgen, gingen we mee met een voeder-tocht. Het avontuur begon bij de lynxen. De drie kleine lynxjes mochten een complete geit en gans delen. De grote lynx (nog steeds een klein beest) kreeg een stuk muskusos. We hadden geluk dat de wolven gisteren weinig te vreten hadden gehad, dus die kwamen abnormaal dichtbij. De twee veelvraten mochten een volledige emmer rauw walvisvlees delen, terwijl de bruine beren het moesten doen met een klein stokbroodje. En net als altijd en overal hier in Noorwegen, hielden de elanden zich weer netjes verborgen tussen de bomen. Geen eland te zien. En ook weer niet op terugweg naar huis. Geduld is een schone zaak.