Noorderlicht

Noorderlicht in Tromsø 22/10/09 (Foto van Bert)

Dividalen

...en het bleef gelukkig slecht weer in Tromsø (zie vorige post), wat er voor zorgde dat we nóg zo'n geweldige huttentocht gingen doen later in de week. Dit keer in Dividalen, een nationaal park waar Erik en ik allebei nog heel graag een keer naar toe wilden. We liepen dinsdag ruim 2 uur door een bos - door verse sneeuw -, voordat we bij de Dividalshytta aan kwamen.

de waterput

's Nachts was de hemel kraakhelder - prachtig om sterren te kijken. Helaas geen Noorderlicht, maar dat kwam later in de week gelukkig nog. Wakker worden op zo'n plek is fantastisch, en helemaal om dan 's ochtends naar buiten te gaan, de sneeuw in, en dit licht te bewonderen...

Op de terugweg namen we een route langs een spectaculaire rivier, waar we nog verse berensporen in de sneeuw tegenkwamen. Spannend!

Gappohytta

Bijna onverwacht stonden Bert en Leni vorige week vrijdag voor de deur. Tien dagen eerder hadden ze besloten dat Noorwegen zó mooi is, dat ze dit jaar nog een keer wilden langskomen. Een fantastisch idee, maar niet zonder risico voor slecht weer. En in Tromsø regende het inderdaad, gelukkig maar, want het bood een prachtige uitkomst om het binnenland te ontdekken, waar het wél winter was.

Zaterdagochtend vertrokken we voor een huttentocht. Na wat rondvragen, besloten we een tocht te maken naar de Gappohytta.De toeristenvereniging van Troms heeft een stuk of 20 hutten verspreid door de provincie, waar je, als je een sleutel hebt, kunt overnachten tegen een redelijke prijs.

Vanuit het dal waar we parkeerden was het vier uur lopen naar de hut, die op ruim 700 meter hoogte staat op de grens van Zweden en Noorwegen. Op een fantastische plek (zie de foto's). We waren er helemaal alleen, met waarschijnlijk in een straal van minstens 10 kilometer helemaal niemand bij ons in de buurt. Machtig. En 's nachts, in afwezigheid van de maan, kon je geen hand voor ogen zien. Wat een bijzondere ervaring!

Havøysund

Afgelopen weekend zijn we naar Havøysund geweest om Gerhard en Anne-Grethe op te zoeken. Havøysund is een vissersdorpje in Finnmark vlak onder de Noordkaap:


Vrijdagochtend stonden we klaar om met de auto te vertrekken (10 uur rijden), maar vanwege de vele sneeuwbuien besloten we dat de boot een iets relaxter alternatief zou zijn. 's Avonds gingen we varen, en zaterdagochtend kwamen we uitgerust aan na een luxe bootreis.

In Havøysund lag de vissersboot van Gerhard klaar, en daarmee gingen we direct op pad naar één van hun zomerhuisjes: een tocht van anderhalf uur varen, en 20 minuten lopen....,

en een kwartiertje roeien....,

...en vervolgens nog 100 meter lopen, voordat we aan kwamen op deze plek in Ryggefjord, in een mooie hut zonder stromend water en elektriciteit.

In de middag en avond hebben we veel kunnen bijkletsen, een wandelingetje door het winterlandschap gemaakt, en koningskrabben gegeten (natuurlijk door Gerhard zelf gevangen!).

Maandagochtend stapten we om half negen weer op de Hurtigruten: de 'kustdienst' die van Bergen (in het zuiden) naar Kirkenes (tegen de Russische grens) naar Bergen vaart in 12 dagen, en tussendoor in alle dorpen van enige betekenis aanlegt. Elke dag komt er een 'nordgående' en 'sørgående' boot in ieder dorp, en dit wordt nog steeds veel gebruikt door de Noren als vervoermiddel.

Noren zie je eigenlijk niet zoveel aan bord, maar vooral toeristen op leeftijd die de cruise van 12 dagen maken en tussendoor veel worden beziggehouden met allerhande uitstapjes. Zeer amusant om dat een dagje in de gaten te houden, en fijn om gedwongen te luieren, te lezen, en vanaf het panoramadek voor je uit te staren naar de prachtige noorse kust. Na 15 uur varen kwamen we vlak voor middernacht weer in Tromsø aan: in het perspectief van zo'n dag is het opeens weer een gigantische stad. Het was een heerlijk, lang weekend.

(vanaf de Hurtigruten)

Winter!!

Slechts drie maanden geleden liepen we nog door de sneeuw van de afgelopen winter, maar vanaf vandaag is officieel (voor ons) het nieuwe winterseizoen begonnen. De eerste tocht door echte, diepe, verse sneeuw is namelijk een feit :-) . Zie hier het bewijs.

Bergen

Ik mocht deze week twee dagen naar Bergen - dat ligt een kilometer of tweeduizend richting het Zuiden. Aan de kust. Een stuk dichter bij Amsterdam dan bij Tromsø. Het doel was interviews doen voor m'n project, maar ik heb ook een dagje de toerist uit kunnen hangen.. Lekker! Bergen is een te gekke stad, ik kan het aanbevelen!

Skamtinden

Rij naar Kvaløya en rijd zo lang door totdat de weg op houdt: dan sta je aan de voet van de Skamtinden aan de uiterste westkant van het eiland. Dit keer zijn we samen met Didi - Tromsø's nieuwe aanwinst - op stap geweest.





Bovenop was het echt koud, maximaal een graad of 7. Lekker!!

Karltinden

Twee flinke bergtoppen in 1 tocht, dat leek ons gisteren wel wat... Vrijdagavond bogen we ons over de topografische kaart van Tromsø fastland en vonden een mooie, lange tocht met beginpunt bij Breivikeidet (waar de pont naar Svensby/Lyngen gaat). Vanaf daar kun je kilometers lang over een mooie bergrug richting het zuiden lopen, met een constant uitzicht op de grillige pieken van Lyngen.

De eerste punt (Stakktinden) lag op 1075 meter. Hieronder het uitzicht richting Lyngen, met in de verte Lyngseidet.

Voor de Karltinden, de tweede top op 1206 meter, moesten we nog weer een stukje omlaag en vervolgens omhoog, langs geweldige afgronden. Hieronder een plaatje vanaf de top over het zuidelijke deel van Lyngen (links).


En een impressie van het 'pad' op de terugweg:


De totale afstand die we hebben afgelegd toen we terugkwamen bij de auto was 18 kilometer, in 9 uur... Veel interessanter is de totale stijging tijdens deze tocht: 1575 meter (!!).

Augustus avonden

Bentsjordtinden

(Vanaf) de top van de Bentsjordtinden (1168 m) op Malangen:

Vakantie

We zijn net terug van een indrukwekkende tocht met Sjef en Kitty door het Hoge Noorden, waarbij ook voor ons weer een aantal nieuwe spots te ontdekken viel op de Lofoten, Vesterålen, en Senja.


Alweer hebben we kunnen genieten en afzien van alle aspecten van de noord Noorse zomer: van handschoenen- en mutsen-weer (waarbij een verwarmde kjøkken op een camping geen overbodige luxe is), tot bijna tropische temperaturen tegen de 25 graden.


Na deze twee weken is ons observatievermogen voor de flora en fauna in de regio drastisch toegenomen, dankzij Sjef en Kitty's scherpe oog voor detail.

Schier alternatief

Een weekje Nederland. In eerste instantie voor een conferentie, maar natuurlijk ook om een paar daagjes vooraf familie en vrienden te bezoeken en vakantie te vieren. Inclusief een prachtige wadlooptocht. Vanwege onweersdreiging besloten we in plaats van een terugtocht vanaf Schiermonnikoog een alternatieve Schier-tocht te lopen: van de Negenboerenpolder naar Noordpolderzijl, een tocht van bijna 17 kilometer. Heel mooi en verrassend voor een tocht langs de kust, met flinke geulen en hele stevige stromingen, warm water, en prachtige kwelders. Mooi hoor, die Waddenzee.

Stortinden, Ringvassøya

Margrethe had ons uitgenodigd om de Stortinden te beklimmen op Ringvassøya. Alweer zo'n berg waar we dagelijks uitzicht op hebben. Behalve Erik, ik en drie poolhonden, bestond het gezelschap uit allemaal fanatieke veertigers: vijf noren en een duitse. Het eerste, meest steile stuk, ging in een moordend tempo omhoog, onvergelijkbaar met hoe wij dat normaal gesproken doen. Maar wel lekker... Na het eerste stuk kreeg ik één van de poolhonden, dat was relaxed! Wat een sterke beesten zijn dat. Je hebt ze vast aan een gordel om je middel, en ze trekken je zo ongeveer naar boven. Summit, mijn hondje, was nog maar 1 jaar oud, maar al beresterk. Wat een geweldig beest, ik wil hem vaker uitlaten. Erik liep het laatste stukje met de hond naar boven, maar helaas vlogen ze zo snel naar de top, dat het me niet gelukt is om daar foto's van te maken...

uitzicht richting Tromsø

Malangen

Gisteren hadden we het plan om een imposante berg op Malangen te beklimmen. We staken met de pont over vanaf Kvaløya en aangekomen bij de berg, lag de top in een dikke wolk, die niet leek te willen verdwijnen. Zonde! We konden niet zomaar terug in verband met de pont-tijden, dus we reden een stukje verder. Van de papieren topografische kaart af... En een aantal kilometer verder zagen we vanuit het autoraam een prachtige serie toppen naast elkaar die we wel wilden beklimmen. Mooi overhangend aan de voorkant, maar volgens de GPS konden we één van de toppen prima bereiken via de achterkant. Ter plekke stippelde Erik een route uit en daar gingen we. Uiteindelijk zijn we nog bijna een kilometer de lucht in gegaan, met prachtige uitzichten als beloning.