Aanpassingsvermogen

Vrijdagavond was er een feestje op de faculteit, na een phd-verdediging van een collega. Ik ben er de hele dag bij geweest en was flink onder de indruk van de intensiteit van zo'n dag (de verdediging neemt hier al met al 4 uur in beslag!). Aansluitend was er een leuk feest, waar Erik en ik samen naar toe gingen. Tijdens dat feest hoorden we dat er een skipiste open is in de omgeving. Toen we midden in de nacht door 15 centimeter verse sneeuw een stuk richting huis liepen, besloten we dat er nieuwe pistes gecheckt moesten worden.
Reden genoeg om deze zondagochtend vroeg op te staan voor een 2-uur durende rit naar Målselv. Tot nu toe hebben we nog niet geklaagd over de kou in het hoge noorden, maar zonder twijfel kunnen we zeggen dat we de koudste dag hebben meegemaakt sinds het afgelopen jaar. Toen we Tromsø uitreden was het nog -10, redelijk gauw werd het -14, met een lokaal record van -19!
Het skieen zorgde voor een flinke adrenalinekick, maar, het moet gezegd worden, het was echt bizar koud. Nu hopen dat de piste in de achtertuin ook snel weer open gaat.




Aanstaande dinsdag begint officieel de mørketid. De zon komt dan niet meer op (nu komt 'ie al niet meer boven de bergen uit) en dat blijft zo tot in de tweede helft van januari. Het is nog steeds licht tussen half tien en twee uur. Tot nu toe hebben we er bijzonder weinig last van, zelfs zonder visolietabletten en zonnebank-kuren. Beginnen we ons aan te passen aan deze noordelijke omstandigheden? Of moet je daarvoor ook kunnen doorskieeen met gevoelstemperaturen van rond -20?? In dat geval heeft Erik de test doorstaan.